روش های تشخیصی:
نشانه های بالینی: مهمترین نشانه های خارجی عفونت با ویروسISA  بیماریزا  عبارتند از آبششهای رنگ پریده (به استثنای موارد توقف خون در آبششها)، اگزوفتالمی، اتساع شکم، وجود خون در اتاقک قدامی چشم و بعضی اوقات خونریزی های پوستی به خصوص در شکم، و همچنین ادم جیب فلسی (scale pocket) . به طور کلی، آزادماهیان اقیانوسی  که به طور طبیعی آلوده به ویروسISA  بیماریزا  شده، سست و بی حال است و نزدیک به دیواره قفس قرار می گیرد. ماهی های آلوده به ویروس وضعیت عمومی خوبی دارند، اما در لوله گوارشی ماهی های بیمار غذا وجود ندارد.
 
آسیب شناسی: ماهی آلوده به  ویروسISA  بیماریزا  ممکن است بسته به عواملی مانند دوز عفونی، سویه ویروس، درجه حرارت، سن و وضعیت ایمنی ماهی طیفی از تغییرات پاتولوژیک را نشان دهد. هیچ ضایعه ای بعنوان نشانه خاص عفونت با ویروسISA  بیماریزا  نیست، اما کم خونی و اختلالات گردش خون همیشه وجود دارد.
یافته های کالبدگشایی زیر در عفونت با ویروسISA   بیماریزا  تشریح شده اند، هر چند به ندرت همه تغییرات در یک ماهی منفرد مشاهده می شود:

• مایع زرد یا خون آلود در حفره های پریتونئال و پریکارد.
• ادم کیسه شنا.
• خونریزی های کوچک غشاء پریتونئوم جداری و احشایی.
• ضایعات قرمزتیره بروی کبد بصورت کانونی یا منتشر. یک لایه فیبرین نازک ممکن است روی سطح وجود داشته باشد.
• طحال قرمزتیره متورم با لبه های گرد.
• قرمزی تیره در مخاط دیواره روده در کیسه های کور، لوله گوارش میانی و انتهایی، بدون خون در فضای داخلی روده نمونه های تازه.
• کلیه قرمزتیره متورم، همراه با بیرون ریختن خون و مایع از سطح برش.
• خونریزی سرسوزنی در عضله اسکلتی

 
نمونه برداری:
بمنظور بررسی های تشخیصی، مهم است که از قفس های حاوی ماهی های بیمار نمونه برداری شود. برای ردیابی ویروس ISA  بیماریزا  ، میبایستی ماهی هایی که علائم بالینی یا کالبدگشایی را نشان می دهند نمونه برداری شوند. برای تشخیص ویروس ISA غیربیماریزا ؛ بایستی در طول دوره تولید، تعدادی ماهی در زمان های مختلف بصورت تصادفی انتخاب شده و نمونه برداری شوند. فقط بایستی از اندام های داخلی که در معرض محیط قرار نگرفته اند برای آزمایش تشخیصی استفاده شوند. بهترین ارگان برای تشخیص ویروس ISA  غیربیماریزا  بافت آبشش است.
بهترین اندام ها یا بافت ها برای ردیابی ویروس ISA  بیماریزا   عبارتند از:

• برای نمونه گیری بدون کشتار، نمونه خون ترجیح داده می شود.
• بررسی ویروس شناسی (کشت سلولی و RT-PCR معمولی یا زمان واقعی): همیشه باید شامل قلب باشد و بخش میانی کلیه ؛
• بافت شناسی (به ترتیب اولویت): بخش میانی کلیه، کبد، قلب، لوزالمعده/ روده، طحال؛
• ایمونوفلورسانس (اسمیر): بخش میانی کلیه ؛
• ایمونوهیستوشیمی: بخش میانی کلیه، قلب (از جمله دریچه ها و بولبوس آرتریوسوس).

مواد و محیط های نگهدارنده نمونه برای ارسال
هیستوپاتولوژی و ايمونوهيستوشيمي	ثابت کردن در فرمالين 10٪ بافر شده با فسفات خنثي
زیست شناسی مولکولی (RT-PCR  و سکانس کردن)	محیط مناسب برای حفظ RNA
کشت سلولی	محیط انتقال ویروس
خونشناسی	هپارین یا EDTA
ایمونوفلورسانس (اسمیر)	به صورت خشک یا خشک شده و ثابت شده در استون 100٪

 
 
کنترل و پیشگیری:
واکسیناسیون علیه عفونت با ویروس ISA از سال 1999 در آمریكای شمالی و از سال 2005 در جزایر فارو انجام شده است. در نروژ، واکسیناسیون علیه عفونت با ویروس ISA برای اولین بار در سال 2009 در منطقه ای با میزان بالای موارد وقوع عفونت با ویروس ISA  بیماریزا  انجام شد. شیلی در سال 2010 شروع به واکسیناسیون علیه عفونت با ویروسISA  کرد.
 
داروی ضد ویروسی وسیع الطیف ریباویرین در مهارتکثیر ویروس ISAموثر است. ضدعفونی تخم ها مطابق روش های استاندارد بعنوان یک اقدام کنترلی مهم پیشنهاد شده است . در تجربه های چالش و آزمایش های میدانی، تفاوت در حساسیت در میان گروه های خانوادگی مختلف آزادماهیان اقیانوسی  در آب شیرین مشاهده شده است، که نشان دهنده پتانسیل تولیدمثل گونه های مقاوم است.
 
میزان بروز عفونت با ویروس ISA ممکن است با اجرای اقدامات قانونی یا شیوه های آبزی پروری درخصوص جابه جایی ماهی، کنترل بهداشتی اجباری، حمل و نقل و مقررات کشتارگاه، کاهش یابد. اقدامات خاص از جمله محدودیت در مزارع مبتلا، مظنون و مجاور، کشتار بهداشتی اجباری، جداسازی نسلی ("همه داخل /  همه خارج") و همچنین ضد عفونی آلایش و فاضلاب حاصل از کشتارگاه های ماهی و کارگاههای فرآوری ماهی نیز می تواند به کاهش بروز بیماری کمک نماید.
 
تجربه حاصل از جزایر فارو، جایی که در آن شیوع ISAV غیربیماریزا  بالا است، نشان می دهد که ترکیبی از شیوه های امنیت زیستی و آبزی پروری بهینه، خطر ابتلا به عفونت با ISAV بیماریزا  را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.